Bir paneli cizgi romanda tekrar tekrar gormek eskiden de sIk karsilasilan bir durumdu;
cocukken okudugum CR'larda -ozellikle degisik derecelerdeki kopya urunlerde- farkli sayfalarda
hatta bazen degisik sayilarda ayni paneli gorunce hayal kirikligina ugrar, "kandirilmis" hissederdim.
Panelin tekrar kullanimi eger belli bi baglamda, metin/kurgu geregi, herhangi bir etki yaratmak amaciyla ya da sanatsal bir kaygiyla yapiliyorsa anlasilir bir durum elbette ama sadece kalem-firca tembelligi ile yapiliyorsa sayfa uzerinde oldukca sakil duruyor.
Oysa ki CR'i cekici kilan, sinema veya cizgi film gibi anlatilardan ayiran unsurlardan biri surekli
degisen paneller ve bosluklari okuyucunun kurgulamasi.
Uzun bir suredir sektor haline gelmis olan CR uretimi, gelisen bilgisayar teknolojisi ile de
"deadline"lari kacirmamak icin kitapdaki bu eski oyuna basvuruyor. Ozellikle bol diyaloglu sayfalarda kolaycilaga kacip bir an once okuyucunun da istedigi varsayilan aksiyon sayfalarina gecmek icin ayni paneller kullaniliyor.
Ekteki alinti son donemin populer eseri, Turkce'ye de cevrilen Umbrella Academy'den.
Gabrial Ba, sanatina saygimiz var cizgini seviyoruz ama yapma boyle diyoruz...
(Umbrella Academy: Apocalypse Suite)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder